Astrotracer O-GPS2 na Pentax K-3 MarkIII - zalecane ustawienia i wskazówki dotyczące fotografowania

Co to jest Astrotracer i do czego służy?

Astrofotografia to szczególna dziedzina fotografii. Podobnie jak w przypadku innych dziedzin fotografii, tutaj czas naświetlania w połączeniu z ruchem również odgrywa szczególną rolę. W przypadku astrofotografii należy pamiętać, że z pewnej odległości fotografowania mamy z jednej strony dłuższe czasy otwarcia migawki, a z drugiej obrót Ziemi. Jest to dla nas prawie niewidoczne, ale od czasu naświetlania wynoszącego około 30 sekund ciała niebieskie nie są już przedstawiane jako punkty, ale jako linie.

Istnieją ograniczenia w zwiększaniu czułości sensora ze względu na jego szumy, więc potrzebne są inne narzędzia. Ci, którzy zagłębiają się w temat, z pewnością widzieli silniki ("startrackery"), które można zamontować na statywach, aby śledzić kamerę w celu skompensowania ruchu spowodowanego obrotem Ziemi.

RICOH IMAGING oferuje specjalne rozwiązanie Astrotracer O-GPS2 (następca O-GPS1) dla wielu aparatów z serii PENTAX. Korzystając z ruchomego czujnika w aparacie, który jest zwykle używany do redukcji drgań aparatu, Astrotracer wykrywa obrót Ziemi poprzez ocenę danych GPS i odpowiednio dostosowuje czujnik.

To małe i kompaktowe urządzenie, które jest montowane na stopce aparatu, umożliwia synchronizację czasu ekspozycji do 5 minut z ruchem obrotowym Ziemi i wykonywanie profesjonalnych zdjęć astro za pomocą prostej konfiguracji.

Autor-ekspert i znany astrofotograf Peter Mein opisuje w tym samouczku, jak rozpocząć przygodę z astrofotografią i jak korzystać z Astrotracera. Nawet jeśli opisuje użycie w odniesieniu do K-3 Mark III, funkcja z innymi kompatybilnymi aparatami jest podobna do tej.

1. Czego potrzebuję do astrofotografii?

Tylko kilka rzeczy jest potrzebnych, aby wejść w teren i już osiągnąć niezwykłe rezultaty: kamera z dość szybkim obiektywem (f 2.8 lub lepszym), astrotracer i stabilny statyw. Zalecany jest również zdalny wyzwalacz (na podczerwień lub kablowy, w miarę możliwości programowalny).

Do późniejszej obróbki obrazu potrzebny jest wydajny komputer z systemem Windows. Nawet jeśli na początku nie jest wymagane żadne specjalne oprogramowanie, do zaawansowanego przetwarzania potrzebne są darmowe programy, które są dostępne tylko dla systemu Windows.

2. Co potrafi Astrotracer?

Astrotracer O-GPS2, jako następca O-GPS1, jest kompatybilny z wieloma modelami aparatów PENTAX:
KF, K-3 Mark III, KP, K-3, K-5II, K-5IIs, K-5, K-S2, K-S1, K-70, K-50, K-30, K-r, K-01, 645Z, 645D (od maja 2022 r.).
*Nie wszystkie modele kamer obsługują pełen zakres funkcji O-GPS2.
**Aparaty K-1, K-1 Mark II i K-3 II mają wbudowaną tę funkcję.

Specyfikacje techniczne i informacje na temat Astrotracer O-GPS 2 można znaleźć na stronie internetowejPentax... 
Tutaj znajdziesz również przegląd niektórych modeli kamer z maksymalnymi czasami ekspozycji, w zależności od ogniskowej i wysokości nieba, na którą skierowana jest kamera. Tabela ta pokazuje, że czujnik kamery można przesuwać tylko w określonych granicach. Po osiągnięciu maksymalnego wychylenia kamera zatrzymuje ekspozycję.
Jak widać, przy użyciu Astrotracera możliwe są ekspozycje do ok. 5 minut (przy małej ogniskowej poniżej 50 mm). Przy dłuższych ogniskowych czasy ekspozycji odpowiednio się skracają. Czasy te są jednak więcej niż wystarczające do dzisiejszej astrofotografii.
Zwykle nie potrzeba więcej niż 30-60 sekund na ekspozycję.

3. Obszary zastosowania i ograniczenia urządzenia Astrotracer

Jak wspomnieliśmy na początku, PENTAX O-GPS2 jest czymś w rodzaju wymarzonego rozwiązania dla astrofotografów. Umożliwia robienie zdjęć w niewyobrażalnej jakości w najprostszy sposób, co w przeciwnym razie jest możliwe tylko przy użyciu złożonych systemów.
Nie można jednak nie wspomnieć, że to małe, przenośne i bardzo niedrogie urządzenie ma również swoje ograniczenia, które należy wziąć pod uwagę w fotografii:

• Standardowy (ale bardzo stabilny) statyw jest wystarczający dla Astrotracer. Ale: Bez montażu astronomicznego (lub nawet elektronicznie sterowanego "GoTo) musisz znaleźć obiekty do sfotografowania za pomocą samego wizjera aparatu. Powinieneś więc trochę znać się na nocnym niebie, a w razie potrzeby możesz użyć mapy gwiazd i lornetki.
  
  
• Zgodnie z opisem, kamera stoi na standardowym statywie i nie jest przesuwana, ponieważ czujnik śledzi ją automatycznie. Jednak po zrobieniu zdjęcia powraca do swojej pierwotnej pozycji. W wielu przypadkach nie stanowi to problemu, chyba że wykonujesz serię zdjęć w celu ich późniejszego "ułożenia", wtedy obiekt powoli, ale pewnie przesuwa się poza kadr. Tak więc po kilku zdjęciach aparat musi zostać ponownie wyregulowany (ręcznie), aby zachować tę samą sekcję obrazu.
  
  
• Kolejnym ograniczeniem wynikającym z dokładności modułu GPS jest połączenie z bardzo długimi ogniskowymi i długimi czasami ekspozycji. Podczas gdy pozycja jest określana z dokładnością do 10 m, dokładność kompasu wynosi +/- 5°. Ponadto Astrotracer śledzi czujnik w "krokach" (długość kroku wynosi ok. 1,5 sekundy), a nie w sposób ciągły. Oznacza to, że jeśli użyjesz Astrotracera w pełni jego potencjału przy długich ogniskowych (tj. przy długich czasach ekspozycji), nadal będziesz otrzymywać smugi gwiazd. W tym przypadku "śledzenie" przez czujnik nie jest po prostu wystarczająco dokładne.
  Z mojego doświadczenia wynika, że granica, do której Astrotracer zapewnia użyteczne obrazy, wynosi od 300 do 500 mm ogniskowej. Przy ogniskowej 500 mm warto wykonać kilka zdjęć testowych, aby sprawdzić, czy śledzenie jest stabilne, czy też gwiazdy tworzą już linie. W takim przypadku należy wyłączyć i ponownie włączyć GPS i ponownie skalibrować kamerę. Jeśli to nie pomoże, ustaw czas naświetlania na maksymalnie 20 sekund. Tak więc ogniskowa 500 mm jest całkiem możliwa, ale może to wymagać trochę prób i błędów.
  
  
• Ważne jest, aby pamiętać, że długie ogniskowe, które są potrzebne do zdjęć Księżyca, planet lub nawet mniejszych obiektów "głębokiego nieba", nie są przeznaczone dla Astrotracer. Maksymalne czasy ekspozycji (wynikające z maksymalnego odchylenia sensora) są w tym przypadku po prostu zbyt krótkie. Ponadto dokładność śledzenia jest po prostu niewystarczająca dla Jowisza lub Saturna przy ogniskowej 1500 mm. W przypadku planet należy użyć zmotoryzowanego teleskopu. Księżyc jest zwykle tak jasny, że można pracować z czasami naświetlania, które nie wymagają śledzenia.
  Tak więc Księżyc zwykle działa bez Astrotracera.

Podsumowując, jest to indywidualna sytuacja, która zależy od modelu kamery i lokalizacji, w której Astrotracer musi być wypróbowany indywidualnie.

Działa dobrze w swoich granicach i z pewnością może nadążyć za dostępnymi na rynku systemami śledzenia kamer. A jeśli chcesz później zająć się bardziej wymagającymi zadaniami, najlepiej kupić mały teleskop.

4. Co mogę sfotografować (na półkuli północnej)?

Łatwy start:

• Wielka Wanna
• Konstelacja Kasjopei (znana jako "W" na niebie)
• Konstelacja Oriona na zimowym niebie
• Konstelacja Cygnus (znana również jako "Krzyż Północy")
• Letni trójkąt
• Konstelacja Lwa

Obiekty głębokiego nieba:

• Mgławica Oriona (znana również jako Messier42)
• Galaktyka Andromedy (Messier31)
• Mgławica Ameryka Północna w gwiazdozbiorze Cygnusa
• Mgławica Laguna (Messier8) 
• Siedem Sióstr (Plejady, Messier45)
• Gromada otwarta Ul (Messier44)

Droga Mleczna

• Letnia Droga Mleczna z gwiazdozbiorami Cygnus i Aquila
• Zimowa Droga Mleczna w pobliżu Oriona 
• Gromady otwarte i mgławice w pobliżu centrum Drogi Mlecznej, np. Mgławica Laguna i Mgławica Trójlistna.

Inne obiekty

• Deszcze meteorów i Strzelanie gwiazdy 
• Komety
• Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS)

5. Zalecane ustawienia kamery 

Chociaż wszystkie poprzednie sekcje są ważne dla ogólnego wyniku, jest to najważniejsza sekcja tego samouczka. Pokazuje najważniejsze ustawienia, które różnią się od domyślnych ustawień Pentax lub są trudne do znalezienia w menu.

• Najpierw należy wybrać format fotografowania.
  Tutaj, podobnie jak w innych kontekstach, pojawia się pytanie "JPEG czy RAW?". Zasadniczo oba tryby są możliwe. JPEG jest OK na początek, ale dla bardziej ambitnych zdjęć powinieneś przełączyć się na tryb RAW.
  Nasza ogólna rada, niezależnie od tego, czy chodzi o astrofotografię, czy inny temat, jest taka, że jeśli oba formaty są rejestrowane, to oba będą dostępne do wyboru po wykonaniu zdjęcia.
  Dane obrazu JPEG są skompresowaną wersją danych RAW i zależą od ustawień w danym momencie. W rezultacie ogranicza to zakres późniejszej edycji. Plik RAW zawiera oryginalne informacje przechwycone przez czujnik, dzięki czemu istnieje znacznie większa swoboda edycji różnych parametrów przed konwersją do ostatecznego pliku wyjściowego, którym ponownie będzie obraz JPEG.
  Jeśli używany jest format RAW, należy wybrać ogólny format DNG, ponieważ programy do przetwarzania obrazów astro zwykle nie mogą przetwarzać formatów specyficznych dla producenta.
  
  
• Przed wykonaniem zdjęcia pokrętło trybu musi być ustawione w pozycji "B", a na wyświetlaczu pojawi się napis "Bulb". Astrotracer działa tylko w tym trybie, a niektóre funkcje w menu ustawień są również z nim powiązane.
  
  
• Następnie w menu kamery w pozycji "Camera4 - Astrotracer" należy wybrać Astrotracer typu 1, aby gwiazdy były prawidłowo śledzone.
  To menu jest również dostępne za pośrednictwem ustawień, do których można uzyskać dostęp za pomocą przycisku "Info".
  *Typ 2 jest formą mieszaną ze zmniejszoną prędkością śledzenia w celu skupienia się na pierwszym planie obrazu, a typ 3 jest opcją dla pojedynczych obrazów bez modułu GPS).
  
  
• W podstawowych ustawieniach kamery należy teraz ustawić opcje redukcji szumów. W tym celu należy nacisnąć przycisk "Info" i wywołać menu ustawień podstawowych, a następnie wybrać menu "RR for long VZ" za pomocą kontrolera czterokierunkowego i nacisnąć przycisk "OK". W podmenu, które się teraz pojawi, przełącz z "NR On" lub "NR Auto" na "NR Off" i potwierdź.
  Jeśli nie jest to wstępnie ustawione, kamera tworzy "ciemny obraz" po każdej długiej ekspozycji z takim samym czasem ekspozycji jak rzeczywiste ujęcie, aby "odjąć" go od ujęcia w celu redukcji szumów. Efektem ubocznym jest to, że po każdej ekspozycji, np. trwającej minutę, trzeba odczekać kolejną minutę, aż kamera będzie gotowa do ponownego użycia.
  Jeśli fotografujesz przy normalnych wartościach ISO (do ISO 1600 w modelu K-3 Mark III), ten "ciemny obraz" można wyłączyć dla pojedynczych zdjęć. W przypadku robienia zdjęć seryjnych i tak nie można korzystać z tej funkcji. Jeśli jednak wykonasz serię zdjęć w postprocessingu ("stacking"), możesz dodać te tak zwane "ciemne obrazy" osobno.
  
  
• W następnym kroku dokonujemy regulacji funkcji zdalnego wyzwalacza w menu "Opcje trybu C5 B".
  W zależności od używanego zdalnego wyzwalacza należy to dostosować. W przypadku przewodowych zdalnych wyzwalaczy, np. programowalnych, również do zdjęć seryjnych i ciągłych, należy ustawić "Bulb". W przypadku zdalnego wyzwalacza na podczerwień należy ustawić "Czas". W takim przypadku długa ekspozycja jest uruchamiana po pierwszym naciśnięciu spustu migawki i kończona po drugim naciśnięciu. 
  Aktywacja pilota zdalnego sterowania jest zintegrowana z czterema przyciskami. Naciśnij przycisk "bracketing/ preselekcja czasu", a następnie aktywuj zdalny spust migawki na podczerwień.
  
  
• Następnym krokiem jest wyłączenie autofokusa w aparacie i obiektywie. Jest to szczególnie ważne, ponieważ kamera nie może znaleźć kontrastu do ustawiania ostrości na ciemnym niebie w nocy, a co zrozumiałe, światło pomocnicze AF kamery jest bezużyteczne w tej odległości. A ponieważ aparat nie zwolni się bez komunikatu "gotowy" z autofokusa, należy przełączyć przełącznik po lewej stronie aparatu z "AF" na "MF", a jeśli obiektyw ma również przełącznik, wyłącz AF również tutaj.
  
  
• I wreszcie, system GPS musi zostać skalibrowany (w rzeczywistości to tylko czujniki przyspieszenia do określania pozycji w module GPS muszą zostać skalibrowane).
  Aby to zrobić, najpierw włącz moduł GPS (jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś). Do astrofotografii potrzebna jest "dokładna kalibracja". Można ją znaleźć w pozycji menu "Camera 4 > Astrotracer".
  Wybierz pozycję "dokładna kalibracja" i wykonajPentax taniecPentax ", aż pojawi się komunikat "przetwarzanie danych zakończone".
  
  Ta procedura jest dobrze wyjaśniona w małym filmie:

Po zakończeniu procedury przez naciśnięcie przycisku OK można zamknąć menu kamery. Kamera jest teraz optymalnie przygotowana do astrofotografii.

Mała uwaga na temat "zielonego" przycisku z tyłu aparatu. Naciskając go, można zdecydować, czy aparat ma być używany w prawdziwym "trybie B" (migawka pozostaje otwarta tak długo, jak długo naciśnięty jest przycisk zdalnego wyzwalania), czy też należy ustawić czas naświetlania dla ujęcia. W drugim przypadku można również zaprogramować zdjęcia seryjne. Należy jednak pamiętać, że po rozpoczęciu serii zdjęć nie można ich przerwać, dopóki nie zostaną one wykonane w całości. Nie jest możliwe sprawdzenie obrazu po każdej ekspozycji.

6. Prawidłowe ustawianie ostrości

Ręczne ustawianie ostrości na rozgwieżdżonym niebie nie jest niestety tak łatwe, jak mogłoby się wydawać. A niestety dokładne ustawienie ostrości jest niezbędne do uzyskania dobrych zdjęć.
Po zamontowaniu kamery na stabilnym statywie zalecam wyłączenie monitora z tyłu kamery. W tym celu należy dwukrotnie nacisnąć przycisk informacji i wybrać opcję "Display off".
Teraz wyceluj w jasną gwiazdę (dowolną gwiazdę) przez wizjer. Gdy gwiazda jest dobrze wyśrodkowana w wizjerze, ponownie włącza się "Podgląd na żywo". Gwiazda powinna być wyraźnie widoczna. Teraz przełącz podgląd na żywo w tryb powiększenia, naciskając przycisk OK i ustaw powiększenie na 8x, obracając pokrętło regulacyjne. Jeśli gwiazda zniknie z obrazu monitora, możesz odpowiednio zmienić obraz monitora za pomocą przycisków strzałek.
Teraz obracaj ostrość, aż punkt światła będzie miał najmniejszy możliwy rozmiar (zwykle na wyświetlaczu pojawiają się inne, niezbyt jasne gwiazdy). Ponownie wyłącz podgląd na żywo i upewnij się, że nie regulujesz pierścienia ostrości. Teraz wyłącz wyświetlacz kamery z tyłu, w przeciwnym razie będzie oślepiał.

Niektóre aparaty, takie jak K-3 Mark III, są wyposażone w "funkcję podglądu nocnego". W takim przypadku podstawowy kolor monitora zmienia się na czerwony i jest bardzo przyjemny dla oczu.

7. Rób zdjęcia!

Teraz możemy wreszcie zacząć! Potrzebne są jeszcze tylko dwa ważne ustawienia:
Po pierwsze, dla K-3 Mark III zalecana jest wartość ISO 1600 (później można również wypróbować wyższe wartości, aby zbliżyć się do "granicy szumów"). Należy również zdobyć własne doświadczenie z przysłoną. Na początek warto całkowicie otworzyć przysłonę. Stopień, w jakim ostrość krawędzi zmienia się po przymknięciu przysłony, zależy od obiektywu.

Teraz ręce precz od aparatu! Naświetlaj przez 30 sekund.

Prawidłowo naświetlony obraz mógłby wyglądać tak lub podobnie:

Więcej przykładów możemy znaleźć na stronie Petera Meina lub w różnych tutorialach na Youtube.



W tym samouczku zebraliśmy niektóre z naszych własnych doświadczeń jako przewodnik dla początkujących. Istnieje wiele różnych czynników, które wpływają na pomyślny wynik, ale jeśli na początku ci się nie uda, próbuj dalej, a szybko osiągniesz prędkość.

Ale co najważniejsze, baw się dobrze i ciesz się fotografią!

Chcielibyśmy podziękować Peterowi Meinowi za ten poradnik i zdjęcia. Więcej artykułów na jego blogu można znaleźć pod tym linkiem.

Tutaj można znaleźć szczegółowe informacje o produkcie i specyfikację techniczną ...(link)

Przykładowe zdjęcia można również znaleźć pod hashtagiem #pentax_ogps2 lub #astrotracer na Instagramie.
Upewnij się, że dodasz te hashtagi do swoich postów, ponieważ nie możemy się doczekać, aby zobaczyć wyniki!