APSC of full-frame camera en lens: wat is de betere keuze?
Product
Sinds 2016 beschikken Pentaxisten over twee families spiegelreflexcamera's: een in APS-C-sensorformaat, de andere in "Full Frame"-formaat, d.w.z. met een 24 x 36 sensor. Wat zijn de beste criteria om er een te kiezen en waarom?
In feite is er niet één keuze die voor iedereen geldt. De keuze tussen de ene of de andere van de twee formaten beantwoordt alleen aan bepaalde behoeften.
Full-frame sensor
Dit is het traditionele 35 mm-formaat voor filmfotografie, dat het meest gangbaar is. Hoewel er natuurlijk andere filmformaten waren en zijn (bijvoorbeeld 120 / 220). In de digitale fotografie is dit formaat ook door alle grote camerafabrikanten geïmplementeerd. En hoewel bijna alle soorten foto's beschikbaar zijn met beide sensorformaten, kunnen sommige van hen de keuze bepalen.
Waarom kiezen voor de 24 x 36 sensor
(full frame camera en full frame lenzen)?
Dit formaat lijkt de voorkeur te hebben wanneer u:
- om foto's in grote afmetingen af te drukken: sensoren met meer pixels maken over het algemeen grotere vergrotingen mogelijk
- uitstekende definitie: zelfs als het nodig is om de verklaring te moduleren, bieden FF-sensoren (volledig formaat) vaak een betere definitie
- om te spelen met de scherptediepte: FF-sensoren zorgen, afhankelijk van de omstandigheden, voor meer onscherpe achtergrond (bokeh) dan APS-C-sensoren
- een breder gezichtsveld
- heldere en nauwkeurige zoeker: tot nu toe hadden full-frame camera's een betere en comfortabelere zoeker dan hun APS-C tegenhangers.
Pentax heeft op dit gebied echter vooruitgang geboekt, vooral met de introductie van het nieuwe vlaggenschip APS-C-camera, de PENTAX K-3 mark III, dat is voorzien van een geheel nieuw prisma, dat de traditionele zoeker van APS-C-camera's.
- Lenzen met groot diafragma: in werkelijkheid is het de full-frame lenzen die de grootste openingen bieden; deze zijn over het algemeen kleiner dan toegewijd APS-C-lenzen.
Gebieden waar full frame moet worden gekozen
Op basis van deze bevindingen kan worden afgeleid dat bepaalde gebieden van fotografie "de voorkeur genieten" van full-frame lenzen:
- Portretten en vooral studioportretten
- Landschapsfotografie
- Architectuurfotografie, vooral met gespecialiseerde lenzen (tilt en shift) die voor dit formaat zijn ontworpen.
Dit betekent echter niet dat alle andere gebieden bestemd zijn voor het APS-C-formaat!
De APS-C-sensor
Het wordt ook wel "half formaat" of klein formaat genoemd. Terwijl een volformaat sensor een geschatte grootte heeft van 24 mm x 36 mm, heeft een APS-C-sensor een geschatte grootte van 15,7 mm x 23,6 mm. Dit is de sensor die voor het eerst in spiegelreflexcamera's verscheen, voornamelijk om technologische en kostenredenen: het ontwerpen van een 24 x 36 sensor is veel moeilijker en aanzienlijk duurder.
Wanneer kies je voor een APS-C sensor?
Om te bepalen wanneer u een camera in APS-C-formaat moet kopen, moet u rekening houden met de specifieke kenmerken ervan. De hoek van het gefotografeerde veld is smaller voor dezelfde brandpuntsafstand. Zo kan een 50 mm lens (bijvoorbeeld de HD Pentax-D FA* 50mm F1.4 SDM AW) bestrijkt een horizontaal veld van 40° op een 24 x 36 sensorcamera terwijl dit veld 27° is op een APS-C camera.
Het gezichtsveld is daarom veel smaller, wat ongeveer overeenkomt met wat zou worden verkregen op een 24 x 36 camera met een lens met een brandpuntsafstand van 75 mm. Dit verschil vertegenwoordigt de "conversiecoëfficiënt", waarvan de waarde dicht bij 1,5 ligt. Aangezien de brandpuntsafstanden van de lenzen altijd worden gegeven in verwijzing naar het traditionele 35 mm-formaat (24 x 36), moet er rekening mee worden gehouden dat ze op een APS-C-camera overeenkomen met brandpuntsafstanden die 1,5 keer langer zijn.
Dit formaat lijkt de beste keuze wanneer:
- Het gewicht van het camera/lens-samenstel is een belangrijk argument voor de fotograaf: dit samenstel is in APS-C beduidend lichter dan in volformaat. Bijvoorbeeld de APS-C DA* 50-135mm f/2.8 zoomlens is ongeveer gelijk aan de D-FA 70-200mm f/2.8 zoomlens, die in de eerste plaats is ontworpen voor het 24 × 36-formaat, met behulp van de bovengenoemde conversiefactor. Terwijl de eerste 685 g weegt zonder zonnekap (en ongeveer € 1199 kost), weegt de laatste ongeveer 1.755 kg (ook zonder zonnekap) en kost hij € 2099. Toch is de kijkhoek vergelijkbaar. Wat betreft de blote lichamen, de APSC PENTAX K-3 Mark III weegt 820 g met batterij en SD-kaart, terwijl de full-frame PENTAX K-1 Mark II weegt 1010 g onder dezelfde omstandigheden.
- Je hebt meer scherptediepte nodig: een diafragma van 2,8 op een APS-C geeft niet dezelfde scherptediepte als in 24×36-formaat: het komt in feite overeen met een diafragma van 4,2.
- We moeten strakker kaderen: dit is het resultaat van de hierboven genoemde conversiecoëfficiënt. Schieten met een PENTAX DA* 300mm op een PENTAX K-3 Mark III zou gelijk zijn aan fotograferen met een 450 mm op een PENTAX K-1 MARK II.
- Lichtere" afbeeldingsbestanden zijn gewenst: de DNG- of PEF-bestanden die worden gegenereerd door een PENTAX K-1 MARK II (36,4 megapixel FF-sensor) zijn rond en soms groter dan 50 megabyte. Een PENTAX K-3 MARK III (25,73 megapixelsensor) is ongeveer 10 megabytes lichter Dit betekent dat er op dezelfde SD-kaart meer beelden kunnen worden opgeslagen en dat ze ook minder ruimte innemen op de harde schijf van de computer.
APS-C aandachtsgebieden
Bovenstaande overwegingen doen ons geloven dat APS-C bijzonder geschikt is voor:
- Wildlife fotografie: dezelfde lens lijkt een langere brandpuntsafstand te hebben (x1,5) en het onderwerp kan dus van verder weg gefotografeerd worden voor dezelfde vergroting
- Proxi-fotografie, om dezelfde redenen. Bij echte macrofotografie (vergroting 1:1 of meer) ligt het iets anders, waarbij de brandpuntsafstand voornamelijk wordt gebruikt om de minimale scherpstelafstand voor een bepaalde vergroting in te stellen.
- Alle gebieden of situaties waar het onderwerp ver weg is en daarom de conversiefactor van de brandpuntsafstand een belangrijke rol speelt. Bij straatfotografie kan het bijvoorbeeld wenselijk zijn om afstand te nemen van het onderwerp.
Maar in veel gebieden van de fotografie is het sensorformaat geen bepalende factor, noch op zichzelf, noch in de kwaliteit van de geproduceerde beelden.
Concluderen
Met de juiste tools voor de job (voornamelijk lenzen), zijn alle gebieden van fotografie toegankelijk voor zowel APS-C- als FF-sensoren. De keuze voor het een of het ander hangt meer af van persoonlijke criteria (budget - hoewel dit steeds relatiefer wordt! -) dan van technologische criteria. Fabrikanten doen echter hun best om fotografen steeds meer praktische en efficiënte 'tools' te bieden.
Ervaren fotografen die zich willen blijven uitrusten met Pentax camera's, weten heel goed waar ze voor kunnen kiezen:
in volledig formaat, de Pentax K-1 mark II, in APS-C de K-3 mark III. De meer welgestelde en/of veeleisende mensen zullen ook de middenformaat 645Z overwegen, maar dat is een andere wereld. Wat betreft beginners die Pentax-apparatuur willen kopen:
- Als ze een full-frame camera willen, zal de keuze noodzakelijkerwijs uitgaan naar de K-1 mark II (de enige die beschikbaar is in nieuwe apparatuur), en, in tweedehands apparatuur, naar hetzelfde model of naar een K- 1 eerste van de naam..
- Als ze voor een nieuwe APS-C camera gaan, zou het beschikbare budget het belangrijkste argument voor de keuze kunnen zijn. Een relatief groot budget zal leiden tot een K-3 mark III, een must-have onder spiegelreflexcamera's van alle merken.
Met meer bescheiden middelen kiest u voor de PENTAX K-70, die degenen die hem al bezitten volledig tevreden stelt. Op het gebied van tweedehandsmateriaal blijft de keuze vrij groot (K-S2, K-3, K-3 II, KP om alleen de nieuwste modellen te noemen), maar er wordt gespecificeerd dat er een aanzienlijke technologische sprong is gemaakt met de K-3 mark III .
Andere artikelen
