Mike Muizebelt

De zandzee van Namibië

Sinds 2016, toen hij zijn vroegere baan als hotelmanager opgaf, werkt Mike Muizebelt als fulltime professioneel fotograaf. Deze verandering van beroep ging niet zonder een goede voorbereiding en een levenslange geschiedenis in de fotografie: zijn eerste camera was een lening van zijn vader en na een intense vakantie vol fotografie werd zijn passie voor fotografie geboren. Mike begon te sparen voor zijn eerste camera: een PENTAX ME...
Hieruit blijkt duidelijk dat zijn liefde voor fotografie al heel lang bestaat. "Ik was altijd hongerig naar nieuwe technieken, nieuwe projecten en frisse inspiratie." Een belangrijke inspiratiebron is de onlangs overleden Peter Beard. Met zijn baanbrekende boek 'The end of the game' hekelt de Amerikaanse fotograaf de jacht op groot wild in Afrika en voor Mike is dit een essentieel onderdeel van zijn overtuiging.

Mike is specialist in landschaps- en natuurfotografie op het Afrikaanse continent en werkt graag aan bijzondere projecten, zoals bijvoorbeeld zijn woestijnserie uit Namibië. Deze safari's naar Afrika zijn tegenwoordig een essentieel onderdeel van zijn werk, aangezien hij fotoreizen organiseert naar Botswana en andere regio's van het Afrikaanse continent. Daarnaast geeft hij groepsworkshops in zijn thuisland, Nederland.

Voor Mike Muizebelt betekent fotografie het delen van ideeën, visie en natuurlijke schoonheid met anderen: "Ik heb een idee in mijn hoofd en met fotografie - vooral als digitaal medium - kan ik het doorgeven aan mijn publiek". enthousiast over het feit dat dit vaak wordt gereduceerd tot het bekijken van beelden op de minimale schermen van onze smartphones.Om echt van de subtiele details te kunnen genieten, zijn analoge prints nog steeds zijn favoriete manier om zijn werk te presenteren.Het feit dat hij werkt met Pentax 35mm of middenformaat camera's is niet alleen omdat deze camera's hem niet in de steek laten bij zijn buitenwerk.Het feit dat maximale kwaliteit uit de RAW-gegevens kan worden gegenereerd, is vooral belangrijk voor indrukwekkende, maar uitdagende lichtsituaties.

Mike Muizebelt met zijn project:

Sinds mijn eerste bezoek aan Namibië in 2010 hebben de enorme onkosten van de Namib-woestijn me gefascineerd. Het is een eindeloze uitgestrektheid van zand die ongeveer 1.600 km lang is van noord naar zuid en een breedte heeft die varieert van 48 tot 161 kilometer. Sommige duinen in de Sossus vlei zijn tot wel 300 meter hoog. Even dynamisch als mooi zijn de wisselende kleuren, de vrouwelijke lijnen en het schaduwspel over de duinen. De droom van een fotograaf waar ik mezelf kan verliezen in het vastleggen van de reis van de zandkorrels.

Het is een doorlopend project dat continu evolueert en verschuift in presentatie, net als de duinen zelf. Mijn focus ligt op het documenteren van de woestijn in zijn totaliteit met een focus op unieke fenomenen of situaties. Zeemist bereikt slechts 5 keer per jaar de deadvlei en ik had het geluk een gedenkwaardige foto vast te leggen in 2013. Toch droom ik er nog steeds van om deze specifieke fotosessie te verbeteren met de moderne middenformaatapparatuur, in plaats van de op APS-C gebaseerde afbeeldingen die ik heb gemaakt in die tijd. Maar ook de spookstad Kolmanskop, die door deze woestijn is teruggewonnen, heeft mijn interesse. En wat te denken van inheemse soorten zoals Peringueys Sidewinding Adder (Bitis peringueyi) of de Namaqua-kameleon (Chamaeleo namaquensis) die zich hebben aangepast aan deze barre omgeving, krijgen een plek in dit project.

Voor dit soort projecten is mijn portfolio leidend. Ik beslis wat ik wil toevoegen en op basis van mijn wensen plan ik een reis of regio om tijd door te brengen. Zoals bij elk onderwerp in natuurfotografie spelen geluk en geduld een grote rol in de uitkomst. Vandaar de noodzaak om dit portfolio te blijven verbeteren en aan te vullen. Omdat de gebieden vaak afgelegen en ruig zijn, moet mijn apparatuur weerbestendig zijn. Die zandkorrels weten in bijna elke camera een weg te vinden. Omdat ik gewend ben aan de weersafdichting van Pentax, ben ik er meer dan zeker van dat ik het zal opgeven voordat mijn apparatuur het doet...

Momenteel is de basis van mijn werk in deze regio de Pentax 645Z met de 28-45mm. Additioneel pak ik de oudere FA 645 80160m voor de meer intieme samenstellingen. Voor de macro beelden van de FA 645 120mm macro heeft een plek in de zak. Dit is voltooid met een Pentax K-1 met de 15-30m, de 70-200 en 150-450m. Inderdaad... reizen is geen optie. Maar mijn concentratie voor onderwerpen is wijd en het hebben van een versatle kit helpt om de beelden te krijgen die ik kan bedenken.

Toen ik klaar was met IZ wilde het project presenteren in een koffietafelboek van aanzienlijke grootte. Maar ik blijf nieuwe aanvullen aan het project plannen zodat het nooit af is. Misschien moet ik er maar mee beginnen. Er is altijd de optie om een Namibia Zee van Sand 2.0 te maken. Tot die tijd zijn de beelden beperkt tot een digitale presentatie, ofwel op fotogesprekken of een internet.

Zoals we hier zeggen: wordt vervolgd …